*Η κοινωνία πρέπει να προχωρήσει πέρα από το σύστημα "οφθαλμός αντί οφθαλμού".
Το σύστημα αυτό είναι αναχρονιστικό, και δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο βίας.
*Πώς γίνεται να δείχνουμε ότι η δολοφονία είναι ηθικά λανθασμένη μέσω της δολοφονίας;
Είναι ακριβώς σαν να πολεμάμε για χάρη της ειρήνης.
*Το κράτος γίνεται ένας νομιμοποιημένος δολοφόνος με τη δική μας συναίνεση.
Αυτό αποτελεί μια σύγχρονη αντίφαση. Αν δίνουμε τη δύναμη στο κράτος να δολοφονεί τους πολίτες του, τότε του δίνουμε τη δυνατότητα να παραβιάσει και άλλα δικαιώματα.
*Η θανατική ποινή είναι προσβολή απέναντι στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Οι αντιλήψεις των ανθρώπων έχουν προοδεύσει πάρα πολύ για να γίνονται δεκτές τέτοιες αναχρονιστικές νοοτροπίες. Όσο υποστηρίζουμε τις νομιμοποιημένες δολοφονίες, δε μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα και να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Η θανατική ποινή ενισχύει την βάρβαρη πλευρά του ανθρώπου, δεν την καταλαγιάζει. Για να μην αναφερθούμε στις δημόσιες εκτελέσεις που γίνονται ακόμα σε πολλά κράτη.
*Οι αστυνομικοί τάσσονται ενάντια στη θανατική ποινή, παρά τα όσα πιστεύουμε.
Οι αρχές είναι απρόθυμες να εφαρμόσουν την εσχάτη των ποινών, και τα μέλη του δικαστηρίου εμφανίζονται πιο διστακτικά όσον αφορά υποθέσεις που επιδέχονται τη θανατική ποινή. Άρα τελικά το σύστημα δικαιοσύνης δε λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργεί.
*Οι οργανισμοί ελέγχουν τις χώρες, αλλά δεν έχουν αρκετή δύναμη για να εμποδίσουν "παράνομες" εκτελέσεις.
Με άλλα λόγια, ανήλικοι εκτελούνται ακόμα σε χώρες όπως η Κίνα, οι έγκυες καταδικάζονται σε θανατική ποινή στη Σαουδική Αραβία, και πάει λέγοντας.
*Συχνά η θανατική ποινή αποσπά το ενδιαφέρον από τις οικογένειες των θυμάτων και τις στρέφει προς τους εγκληματίες.
Δεν είναι λίγες οι υποθέσεις όπου αντί να θεωρείται ο εγκληματίας "κτήνος", γίνεται θύμα του συστήματος, και τελικά, αντί να δέχεται την κοινωνική κατακραυγή, δέχεται υποστήριξη. Πόσο αποτελεσματική νομίζετε ότι είναι λοιπόν η θανατική ποινή σε αυτή την περίπτωση από τη στιγμή που η ποινή αυτή επιβάλλεται για λόγους δημόσιας δικαίωσης;
*Το πιο σημαντικό όμως είναι το εξής: Η θανατική ποινή δεν φέρνει πίσω στη ζωή το θύμα.
Η οικογένεια νιώθε δικαίωση αλλά ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε δεν επανέρχεται στη ζωή. Ακόμα, ποιος μπορεί να αποφασίσει τι θα ήθελε το θύμα να γίνει; Αποφασίζουμε εκ μέρους κάποιου άλλου λοιπόν; Το μίσος, η εκδίκηση, ο θυμός δεν γεμίζουν το κενό που έφερε η απώλεια ενός ανθρώπου. Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί ο πόνος είναι με τη συγχώρεση και το πέρασμα του χρόνου. Αυτό δε μπορεί να γίνει όταν ανακυκλώνεται το θέμα της εκδίκησης.
Βλέπουμε ότι η πλευρά αυτή έχει περισσότερα επιχειρήματα. Σίγουρα λίγα είναι αυτά τα οποία βασίζονται στη λογική, ενώ πολλά περισσότερα είναι τα συναισθηματικής και ηθικής φύσεως. Παρ' όλα αυτά, ο άνθρωπος είναι πάνω απ' όλα ένα ον με συναισθήματα. Αν αφήσουμε αυτήν την πλευρά μας να εξαφανιστεί, τότε παύουμε να είμαστε άνθρωποι.
Δεν ξέρω κατά πόσο η οικογένεια ενός θύματος μπορεί να δει την κατάσταση τόσο ψύχραιμα. Ωστόσο, πιστεύω ότι θα ήταν ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα αν καταφέρναμε να ξεπεράσουμε την εκδικητικότητα μας και να φανούμε ανώτεροι.
2 σχόλια:
Επίσης συμφωνώ και μ'αυτά τα επιχειρήματα..Πέρα από συναισθηματισμούς και αλληλεγγύη προς έναν άνθρωπο που οδεύει στο θάνατο,αυτά τα επιχειρήματα συνάδουν και με τη λογική π.χ πράγματι,ακόμα κι αν ο δράστης τιμωρηθεί με τη χειρότερη των ποινών,θα φέρει το θύμα πίσω στην οικογένειά του;;
Όχι!Είναι θέμα λογικής αλλά κι ανθρωπιάς.
Daizy: Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, είναι ότι πολλές οικογένειες θυμάτων ζητάνε οι ίδιες να μην επιβληθεί η θανατική ποινή! Αν μπορούν να δείξουν εκείνοι ανωτερότητα, τότε δε θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι;
Δημοσίευση σχολίου