Μετά από τις προηγούμενες αναρτήσεις που καλύπτουν σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό το ζήτημα της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ, μπορούμε να αλλάξουμε χώρα και ήπειρο.
Γενικότερα, οι χώρες της Αφρικής αν και δεν έχουν καταργήσει την θανατική ποινή από το ποινικό τους σύστημα, δεν πραγματοποιούν τόσο συχνές εκτελέσεις. Παρ' όλα αυτά, πέρα από το νομικό/ποινικό δίκαιο, υπάρχει και το ηθικό/θρησκευτικό, το οποίο λειτουργεί πολύ διαφορετικά. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται βάναυσα, ενώ συχνά τιμωρούνται για εγκλήματα που δεν τέλεσαν οι ίδιες, αλλά αντίθετα, τελέστηκαν εις βάρος τους. Πολύ συχνά διαβάζουμε υποθέσεις κοριτσιών που έπεσαν θύματα βιασμού και στη συνέχεια λιθοβολήθηκαν επειδή "ατίμωσαν τις οικογένειές τους". Αυτά τα συμβάντα αποτελούν περισσότερο καθημερινό φαινόμενο, παρά εξαίρεση. Μια υπόθεση λοιπόν άδικης καταδίκης δε μας προκαλεί εντύπωση.
Μια περιοχή που θα εξετάσουμε λοιπόν τώρα είναι η Σομαλία.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετά άτομα έχουν καταδικαστεί και εκτελεστεί στη Σομαλία. Συγκεκριμένα, τουλάχιστον 4 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 2003, άλλοι 4 το 2004, και 5 το 2007. Μάλιστα, το 2006 έλαβε χώρα ένα συγκλονιστικό γεγονός: ένας νεαρός κρίθηκε ένοχος για δολοφονία, και καταδικάστηκε σε θανατική ποινή, όχι "ιδιωτική", όπως συνηθίζεται πλέον, αλλά δημόσια, καθώς τα ισλαμικά δικαστήρια κάλεσαν το κοινό να παρακολουθήσει. Ακόμα, πρέπει να πούμε ότι στη Σομαλία ισχύει το λεγόμενο "Diyya system", σύμφωνα με το οποίο αν κάποιος δολοφονήσει ένα άτομο μπορεί να γλιτώσει την επιβολή ποινής αν δώσει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στην οικογένεια του θύματος.
Αυτό που θέλω να εξετάσω τώρα είναι ένα πολύ πρόσφατο συμβάν. Μια κάτοικος της Σομαλίας κατηγορείται για το φόνο μιας εκ των συζύγων του άντρα της (γιατί μην ξεχνάμε ότι εκεί ισχύει ακόμα η πολυγαμία), και τώρα αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή. Το πρόβλημα όμως δεν έγκειται μόνο στην ποινή που της επιβλήθηκε. Η Ifraah Ali Aden δικάστηκε μόλις μία μέρα μετά την τέλεση του εγκλήματος, χωρίς καν να έχει προλάβει να βρει δικηγόρο ή να ετοιμάσει την υπεράσπισή της. Επιπλέον, υπάρχουν μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες η δολοφονηθείσα σύζυγος είχε απειλήσει την Ifraah αρκετές φορές, θέτοντας τη ζωή της ίδιας σε κίνδυνο. Η Ifraah υποστηρίζει ότι σκότωσε την αντίζηλο σε κατάσταση αυτοάμυνας, και άρα δεν είναι λογικό να της επιβληθεί τόσο μεγάλη ποινή.
Το πιο θλιβερό όμως στοιχείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι η Ifraah είναι έγκυος 3 μηνών. Οι αρχές δεν την έχουν υποβάλλει σε ανάλογα τεστ ακόμα, για να ελέγξουν κατά πόσο αυτό ισχύει ή όχι με αποτέλεσμα να εκκρεμεί μια θανατική ποινή εις βάρος μιας εγκύου! Ο νόμος απαγορεύει την εκτέλεση εγκύων ή νέων μητέρων με στόχο να προστατέψει τα βρέφη. Το δικαστήριο της Σομαλίας φαίνεται να αδιαφορεί ωστόσο για αυτή τη "λεπτομέρεια".
Η υπόθεση της Ifraah εκκρεμεί. Ακόμα και αν καταφέρει να γλιτώσει τη θανατική ποινή, θα της επιβληθεί πολύ μεγάλη ποινή, ενώ αυτό θα έχει και τον ανάλογο αντίκτυπο στην τιμή της οικογένειάς της. Καταλαβαίνουμε ότι η αδικία είναι τεράστια τη στιγμή που οι άντρες πολίτες δικαιούνται δικηγορική εκπροσώπηση και μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους και ίσως, ακόμα και να αθωωθούν.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η θανατική ποινή δεν αφορά μόνο αυτή καθ' εαυτή την ποινή. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, και οι ανισότητες αγγίζουν και τα ποινικά συστήματα των χωρών, θέτοντας ένα μεγάλο ερώτημα. Όχι αν πρέπει να καταργηθεί η θανατική ποινή...αλλά αν πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις μας και να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα όπως είναι, και όχι όπως τα φανταζόμαστε.
Γενικότερα, οι χώρες της Αφρικής αν και δεν έχουν καταργήσει την θανατική ποινή από το ποινικό τους σύστημα, δεν πραγματοποιούν τόσο συχνές εκτελέσεις. Παρ' όλα αυτά, πέρα από το νομικό/ποινικό δίκαιο, υπάρχει και το ηθικό/θρησκευτικό, το οποίο λειτουργεί πολύ διαφορετικά. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται βάναυσα, ενώ συχνά τιμωρούνται για εγκλήματα που δεν τέλεσαν οι ίδιες, αλλά αντίθετα, τελέστηκαν εις βάρος τους. Πολύ συχνά διαβάζουμε υποθέσεις κοριτσιών που έπεσαν θύματα βιασμού και στη συνέχεια λιθοβολήθηκαν επειδή "ατίμωσαν τις οικογένειές τους". Αυτά τα συμβάντα αποτελούν περισσότερο καθημερινό φαινόμενο, παρά εξαίρεση. Μια υπόθεση λοιπόν άδικης καταδίκης δε μας προκαλεί εντύπωση.
Μια περιοχή που θα εξετάσουμε λοιπόν τώρα είναι η Σομαλία.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετά άτομα έχουν καταδικαστεί και εκτελεστεί στη Σομαλία. Συγκεκριμένα, τουλάχιστον 4 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 2003, άλλοι 4 το 2004, και 5 το 2007. Μάλιστα, το 2006 έλαβε χώρα ένα συγκλονιστικό γεγονός: ένας νεαρός κρίθηκε ένοχος για δολοφονία, και καταδικάστηκε σε θανατική ποινή, όχι "ιδιωτική", όπως συνηθίζεται πλέον, αλλά δημόσια, καθώς τα ισλαμικά δικαστήρια κάλεσαν το κοινό να παρακολουθήσει. Ακόμα, πρέπει να πούμε ότι στη Σομαλία ισχύει το λεγόμενο "Diyya system", σύμφωνα με το οποίο αν κάποιος δολοφονήσει ένα άτομο μπορεί να γλιτώσει την επιβολή ποινής αν δώσει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στην οικογένεια του θύματος.
Αυτό που θέλω να εξετάσω τώρα είναι ένα πολύ πρόσφατο συμβάν. Μια κάτοικος της Σομαλίας κατηγορείται για το φόνο μιας εκ των συζύγων του άντρα της (γιατί μην ξεχνάμε ότι εκεί ισχύει ακόμα η πολυγαμία), και τώρα αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή. Το πρόβλημα όμως δεν έγκειται μόνο στην ποινή που της επιβλήθηκε. Η Ifraah Ali Aden δικάστηκε μόλις μία μέρα μετά την τέλεση του εγκλήματος, χωρίς καν να έχει προλάβει να βρει δικηγόρο ή να ετοιμάσει την υπεράσπισή της. Επιπλέον, υπάρχουν μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες η δολοφονηθείσα σύζυγος είχε απειλήσει την Ifraah αρκετές φορές, θέτοντας τη ζωή της ίδιας σε κίνδυνο. Η Ifraah υποστηρίζει ότι σκότωσε την αντίζηλο σε κατάσταση αυτοάμυνας, και άρα δεν είναι λογικό να της επιβληθεί τόσο μεγάλη ποινή.
Το πιο θλιβερό όμως στοιχείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι η Ifraah είναι έγκυος 3 μηνών. Οι αρχές δεν την έχουν υποβάλλει σε ανάλογα τεστ ακόμα, για να ελέγξουν κατά πόσο αυτό ισχύει ή όχι με αποτέλεσμα να εκκρεμεί μια θανατική ποινή εις βάρος μιας εγκύου! Ο νόμος απαγορεύει την εκτέλεση εγκύων ή νέων μητέρων με στόχο να προστατέψει τα βρέφη. Το δικαστήριο της Σομαλίας φαίνεται να αδιαφορεί ωστόσο για αυτή τη "λεπτομέρεια".
Η υπόθεση της Ifraah εκκρεμεί. Ακόμα και αν καταφέρει να γλιτώσει τη θανατική ποινή, θα της επιβληθεί πολύ μεγάλη ποινή, ενώ αυτό θα έχει και τον ανάλογο αντίκτυπο στην τιμή της οικογένειάς της. Καταλαβαίνουμε ότι η αδικία είναι τεράστια τη στιγμή που οι άντρες πολίτες δικαιούνται δικηγορική εκπροσώπηση και μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους και ίσως, ακόμα και να αθωωθούν.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η θανατική ποινή δεν αφορά μόνο αυτή καθ' εαυτή την ποινή. Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, και οι ανισότητες αγγίζουν και τα ποινικά συστήματα των χωρών, θέτοντας ένα μεγάλο ερώτημα. Όχι αν πρέπει να καταργηθεί η θανατική ποινή...αλλά αν πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις μας και να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα όπως είναι, και όχι όπως τα φανταζόμαστε.
Πηγή: Άρθρο
5 σχόλια:
Όπως γίνεται σαφές λοιπόν(κι εγώ τώρα επί τη ευκαιρία αυτών των αναρτήσεων έχω αρχίσει να το συνειδητοποιώ)η θανατική ποινή δεν είναι τόσο η ίδια το φλέγον ζήτημα αφού αποτελεί κυρίως το αποτέλεσμα των ήδη υπαρχουσών προκαταλήψεων,ρατσιστικών εκδηλώσεων κ.ο.κ.Αυτές είναι το πρόβλημα κι αποτελούν την αρχή η οποία συντηρεί την ύπαρξη της θανατικής ποινής.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι στη συγκεκριμένη χώρα δεν υφίστανται καν καταχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και για τα δύο φύλα(απορώ που υπάρχουν και δικαστήρια) και ότι η όποια νομοθεσία μπορεί να υπάρχει είναι κυρίως διακοσμητική,με κατάφωρες παραβιάσεις εναντίον της διεθνούς νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα.Οι γυναίκες όπως πάντα πολίτες β'κατηγορίας που διέπονται από το δίκαιο του ισχυρού,του άνδρα-αφέντη.
Όσο γι'αυτό που αν κάποιος δολοφονήσει κάποιον άλλον,μπορεί αν δώσει ένα ποσό ως αποζημίωση στους συγγενείς-φαντάζομαι εννοεί εξωδικαστικά-έχω την εντύπωση πως κάτι αντίστοιχο ίσχυε και στην αρχαία Ελλάδα,θα το ψάξω όμως από περιέργεια.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και πολύ καλή έρευνα Carina!
Daizy: Ακριβώς. Αν η θανατική ποινή επιβαλλόταν ισάξια σε όλους, και με βάση τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε εγκλήματος, τότε ίσως να ήταν πιο εύκολο να την "δεχτεί" ως μέτρο τιμωρίας κάποιος.
Τα πράγματα είναι όπως τα λες. Η δικαιοσύνη στην Αφρική/Ασία είναι καθαρά διακοσμητική, αφού στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζει ισάξια τους πολίτες και τροφοδοτείται από θρησκευτικές αντιλήψεις. Θα ετοιμάσω μια ανάρτηση για τις χώρες της Αφρικής σύντομα!
Έψαξα και βρήκα κάποιες πληροφορίες για την αρχαία Ελλάδα, και θα ανεβάσω αύριο μια σχετική ανάρτηση. Γιατί καλό είναι να λέμε όλη την αλήθεια: οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν και οι πιο πολιτισμένοι...
Σ'ευχαριστώ πολύ!!
Ναι,κάτι θυμάμαι σχετικά μ'αυτό το ζήτημα για την αρχαία Ελλάδα!Μπορεί στη χώρα μας να γεννήθηκε το πλέον αποδεκτό μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης(ό,που βέβαια ισχύει και δεν υπάρχει μόνο κατ'ευφημισμόν) αλλά όσον αφορά την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,όπως εννοείται σήμερα,ήταν πολύ πίσω!
Εξάλλου,αν σκεφτούμε,το δικαστήριο της αρχαίας Αθήνας ήταν η Ηλιαία που αποτελείτο μόνο από απλούς πολίτες,χωρίς καμία νομική κατάρτιση,έστω και με τα δεδομένα της εποχής,οπότε πολλές φορές καλούνταν απλά να ικανοποιήσουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα,κι όχι να απονείμουν πραγματική δικαιοσύνη.
Περιμένω την ανάρτηση με ανυπομονησία.
Daizy: Αυτό που αναφέρεις είναι πολύ σημαντικό! Καταλαβαίνεις ότι όταν έχεις έναν δολοφόνο και ένα κοινό να κραυγάζει και να ζητάει δικαιοσύνη, η απλή φυλάκιση δεν αρκεί για να ικανοποιήσει το αίσθημα του κοινού δικαίου. Σίγουρα όμως πολλοί εκτελέστηκαν λόγω κρίσης της στιγμής. Δηλαδή αν μπορούσαμε να εξετάσουμε μία-μία τις υποθέσεις θανατικής ποινής στην αρχαία Ελλάδα, θα βρίσκαμε τις περισσότερες άδικες, για να μην πω ότι δε θα είχαν καμία νομική βάση στο σύγχρονο κόσμο.
How to get to and from a casino near you - DrmCD
Directions to a casino, from the 영주 출장안마 nearest elevator is 10.0 바카라 게임 km 광명 출장마사지 (3.8 miles) 속초 출장샵 south of Portland and 8.5 km (1.3 이천 출장샵 miles) southeast of downtown. This means
Δημοσίευση σχολίου