13/5/09

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας 2008

Η θανατική ποινή σήμερα είναι περισσότερο μετρήσιμη και ελέγξιμη από οποιαδήποτε άλλη εποχή. Οργανισμοί όπως η Διεθνής Αμνηστία εκδίδουν εκθέσεις κάθε χρόνο όπου γίνεται αναφορά στον αριθμό των εγκληματιών που εκτελέστηκαν σε κάθε χώρα.

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2008 αναφέρει σε αριθμούς ότι:

  • -2.390 άνθρωποι εκτελέστηκαν σε σύνολο 25 χωρών
  • -8.864 άνθρωποι έχουν καταδικαστεί σε θανατική ποινή και περιμένουν την εκτέλεσή τους
  • -1.718 από τις συνολικές εκτελέσεις έγιναν στην Κίνα
  • -Ο αριθμός των εκτελέσεων αυξήθηκε σε σχέση με το 2006 (1.591) και το 2007 (1.252)
  • -59 χώρες διατηρούν ακόμα στη νομοθεσία τους και εφαρμόζουν τη θανατική ποινή
  • -91 χώρες κατάργησαν εντελώς τη θανατική ποινή
  • -9 κράτη τη διατηρούν μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις (όπως για εγκλήματα πολέμου)
  • -35 χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους για εγκλήματα ποινικού δικαίου, χωρίς όμως να την έχουν εφαρμόσει για τουλάχιστον 10 χρόνια

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρει περιπτώσεις όπου άτομα κατηγορήθηκαν άδικα για εγκλήματα τα οποία δεν διέπραξαν με αποτέλεσμα να τους επιβληθεί η θανατική ποινή. Πρόσφατα, στην Αμερική αθωώθηκαν 4 κατηγορούμενοι λίγο πριν την εκτέλεσή τους. Στατιστικές αναφέρουν ότι 120 άνθρωποι έχουν απαλλαγεί από τη θανατική ποινή από το 1975 επειδή αποδείχτηκε η αθωότητά τους. Ακόμα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου έγιναν άδικες δίκες, ειδικά σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Ιράν και άλλες. Φυσικά γίνεται λόγος και για διακρίσεις εις βάρος ατόμων όπως οι φτωχοί, και τα μέλη διαφόρων εθνοφυλετικών μειονοτήτων.

Η θανατική ποινή, όπως αναφέρει η Γενική Γραμματέας της οργάνωσης, δεν είναι μόνο η εκτέλεση ενός ενόχου. Αντίθετα, είναι "η νομιμοποιημένη διαδικασία σωματικού και ψυχολογικού τρόμου", αφού ο εγκληματίας "μαραζώνει" περιμένοντας το θάνατό του.

Αυτό που προκάλεσε θετική εντύπωση είναι ο μικρός αριθμός εκτελέσεων στις ΗΠΑ, που αγγίζει "μόλις" τις 37. Εκτός από τις ΗΠΑ, η μόνη άλλη χώρα στην αμερικάνικη ήπειρο που υιοθετεί την θανατική ποινή είναι ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, στην Καραϊβική.

Όσον αφορά την Ευρώπη, η μόνη χώρα που εξακολουθεί να εκτελεί εγκληματίες είναι η Λευκορωσία, όπου καταγράφηκαν 4 εκτελέσεις κατά το 2008. Η Διεθνής Αμνηστία σκοπεύει να εκδώσει έκθεση με στόχο την κατάργηση αυτού του μέτρου στη χώρα, και κατ' επέκταση, τη μετατροπή της ευρωπαϊκής ηπείρου σε μια ζώνη απαλλαγμένη από τη θανατική ποινή.

Σχετικά με την Αφρική, όπως αναφέρει η έκθεση, μόνο δύο εκτελέσεις έλαβαν χώρα κατά το 2008, αλλά άλλοι 362 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Παράλληλα, η Λιβερία επανέφερε την θανατική ποινή για τα εγκλήματα της ληστείας, της τρομοκρατίας, και της αεροπειρατείας.


Πηγή: Δελτίο τύπου, wikipedia, και δημοσίευση

4 σχόλια:

Daizy είπε...

Καλημέρα!

Πραγματικά είναι κρίμα να επιβιώνει ακόμα και σήμερα,σ'έναν κόσμο όπου ο αγώνας για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζεται και εντείνεται όλο και περισσότερο,ένας θεσμός σαν την θανατική ποινή.

Ο σκοπός που καλείται να επιτελέσει η επιβολή της ποινής στο δράστη ενός εγκλήματος,σύμφωνα και με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία,είναι ο σωφρονισμός και η "διαπαιδαγώγηση" του δράστη ώστε να αντιληφθεί το λαθος στο οποίο υπέπεσε και να μην το επαναλάβει,βγαίνοντας από τις φυλακές καλύτερος άνθρωπος.Η θανατική ποινή όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα καταλήγει να είναι κυρίως τιμωρία και ανταπόδοση του κακού που τέλεσε ο δράστης,χάνοντας την παιδευτική σημασία και λειτουργία που όφειλε να έχει,πόσο μάλλον όταν αυτή στρέφεται και κατά αθώων ανθρώπων.

Πολύ ωραίο και ενημερωτικό blog!

Little Hope Flags είπε...

Το θέμα με την θανατική ποινή είναι ότι όταν εμπλέκεται κάποιος προσωπικά, δε μπορεί να παραμείνει αντικειμενικός και ζητά την ίση ανταπόδοση...

Αυτά που αναφέρεις είναι πράγματι πολύ σωστά. Σ'ευχαριστώ πολύ, σκοπεύω να τα χρησιμοποιήσω σε επόμενη ανάρτηση!

Daizy είπε...

Πράγματι,όταν υπάρχει και προσωπική εμπλοκή,είναι πολύ δύσκολο να τηρηθούν οι αποστάσεις,τότε το μόνο που μπορεί να προσφέρει μια κάποια ανακούφιση είναι η τιμωρία,πολλώ μάλλον η σκληρότερη τιμωρία απ'όλες,η θανατική ποινή.

Πάντα,σκεφτόμενη τη θανατική ποινή,βρισκόμουν σε δίλημμα.Απ'τη μια,σαν πρώιμη νομικός,έχω μάθει να τηρώ αποστάσεις μελετώντας μια οποιαδήποτε νομική περίπτωση,οπότε δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ και να αποδεχθώ να τιμωρείται κάποιος τόσο σκληρά,με αποστέρηση της ζωής του,ακόμα κι αν έχει τελέσει το πιο ειδεχθές έγκλημα.Αλλά και σαν άνθρωπος δεν μπορώ να το δεχτώ,το δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή είναι κεφαλαιώδους σημασίας,όσο αυτονόητο κι αν μας φαίνεται,κανένας δεν αξίζει να τιμωρείται κατ'αυτόν τον τρόπο και κανείς δεν μπορεί να έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Απ'την άλλη βέβαια,αν το θύμα του εγκλήματος ήταν ένας δικός μου άνθρωπος,δεν νομίζω να μπορούσα να είμαι τόσο αποστασιοποιημένη.Είναι πολλά τα διλήμματα που γεννιούνται ως προς αυτό το ζήτημα.

Χαίρομαι που σε βοήθησα!Και το blog είναι πολύ ενδιαφέρον.Καλή συνέχεια!

Little Hope Flags είπε...

Ακριβώς το ζήτημα της προσωπικής εμπλοκής είναι αυτό που κάνει τη θανατική ποινή να αποκτά αμφιλεγόμενο χαρακτήρα. Σκοπεύω να αναφέρω αυτά τα επιχειρήματα γιατί καμία ανάλυση δε μπορεί να είναι ολοκληρωμένη χωρίς να προβληθούν τα επιχειρήματα υπερ και κατά!

Σ'ευχαριστώ για την ανάγνωση!

Online χρήστες